mecnun olup çöller aşamam
çöller benim içimde
ferhat olup dağlar delemem
dağlar benim içimde
kerem olup için için yanamam
o kor ateş benim içimde
sevgimi kimseye söyleyemem
sevgim sevdam benim içimde
açılmaz oldu artık kapılarım
kapadım dünyaya penceremi
perdeler çektim aydınlığa
anahtar benim içimde
gel desen de gelemem
yabancı ellerdesin
iki damla yaşa hasret olsa da gözlerim
engin deryalardasın
ufukta kayboluyorken akşamın kızıllığı
batan güneşin arkasındasın
karanlık benim içimde
gönlüme gece gibi çökerken sensizlik
sensizliğin içinde seni arıyorken
ateş böceğinin kanatlarında yazıyorken adın
ışığın benim içimde
ne kadar dağlansa da gönlüm
acısı geçmez kor ateş düşmüş bir kere
sensizliğe alışamasa da bedenim
cismin benim içimde.
