evimizin direği babama: biliyorum sana layık bi evlat olamadım. ben lisedeyken zeki ama çalışmıyor sözü her zamanki gibi modaydı bu sözü çokça dinledin öğretmenlerden. çokça söyledin durdun,öğüt verdin çoğunu dinlemedim... sonraları anladım dediklerini ve dediklerinin hepsi doğru çıktı... bazen bu adam niye böyle dedediğimde oldu o zamanlar. ama son iki senedir niye? demiyorum sana çünkü: bilginin birikiminin farkındayım artık. ve ne istiyorsan benim için istediğini biliyorum.
ben büyüdüm baba. kazık kadar adam oldum bu ayın 26 sında halatım 26 boğum oluyor. hala okuyorum. hala para gönderiyorsun bir gün beni parasız bıraktığını hatırlamıyorum. bana zaman zaman kızsanda arkamı toparlayan hep sen oldun. yanlış yaparken bile orada olduğunu bilmek güzeldi.
tek isteğim annemle sana layık bi evlat olabilmek sizi el üstünde tutmak. belki senle 2 kavgaya karışmamız bide arasıra seninle kahveye gitmek dışında bi aktivitemiz yok ama anlaşamadığımız bir yönümüzde yok. inşallah emeklilik çağında telafi edicez bu durumuda.
ben adam olana kadar biraz mesefelisin bana sanki. haklısında aslında benden adam olurda ıkına ıkına olur.bide bazen düşünüyorum benim benim gibi bi oğlum olsa 5 öğün döverdim diyorum o yüzden sabrın içinde teşekkürler baba. babalık böyle birşey heralde. o adam benim babam kareli gömleğiyle...
