ilkokulda okumayı söktüğüm andır. öyle çalışkan bir çocuk değildim annem babam öğretmen de değildi onun için okumayı sonlara doğru söktüm diyebilirim. öğretmen okuyamayan üç beş kişiyi tek tek yanına çağırıp okuma kitabından cümleleri okumamızı istiyordu. beni çağırdı umutsuz bir ifadeyle
-burda ne yazıyor? dedi
baktım biliyorum Atatürk bizi çok sever yazıyordu ama okuyamıyordum ki sadece ezberlemiştim bu cümleyi inşallah başka sormaz diye dua edip biraz da kekeleyerek okumaya çalıştım (inansın diye)
+Aa_taa_tuurk bi_ziii ço_çok see-veer yazıyor öğretmenim dedim
baktı eveeet arkadaşlar hep almak istediim nick de okumayı söktü dedi alkışladı sonra tüm sınıf alkışladı ilk defa sınıfta bir birey olduğumu hissettim o an. ne yazık ki bunu hissetmek için de çalışkan olmam gerektiğini de anladım. o günden sonra da hep başarılı bir öğrenci oldum. bu da böyle bir anım
