artık büyüdüm galiba
öyle aptalca yapılan şakalara gülmeyi de öğrendim
seni beklerken sabretmeyi de
hep sabırsızlığımdan şikayet ederdin...haklıydın da
seni severken telaşla severdim her an gidebilirsin diye
seni öperken bile acele ederdim
dudaklarını benden çekersin korkusuyla
ama seni uzun yolculukla uğurlarken hiç acele etmezdim
o zaman da tembelliğimden şikayet ederdin
aslında sen benden şikayetçiymişsin
bunu gittiğinde anladım...
bana söylediklerinide hiç unutmadım
senin aşkın bana büyükmüş gibi davrandın hep
aslında senin kalbin benim aşkıma küçük geldi
sabırsızdım çünkü sana aşıktım
seni tüketmek istediğimde oldu
keyfini çıkartmak için yavaşladığımda
gözlerini göremem korkusuyla mum ışığından hep nefret ettim.
romantik anları hiç sevmedim
aşkımın büyüklüğünü o kadar yoğun hissettim ki o anlarda
kendimden korkup ağladım
seni bu kadar sevdiğim için ağladım
bir gün gidebilirsin diye ağladım
ama artık anladım...
ben seni severken yormuşum sevgilim
kalbimin telaşı yormuş seni
korkularım yormuş
ama şimdi olsa o hatalarımın hiç birini yapmazdım
belki daha sade severdim seni
belki daha umursamaz olurdum
mesajlarına geç cevap atar
ikinci kez aramanı bekler
hemen teslim olmazdım gözlerine
içmdeki telaşı durdurmayı denerdim...
