Bir gün emre adlı bir arkadaşımla Nevizade'ye gittik ve dönüşünde dolmuşa bindik. Arkadaş kafasını yaşlamış uyuyordu tam o sırada ona baktım ve ''öğğğkk'' gibi bir ses çıkardı. Gözleri de kapalıydı ve tam o sırada ön sıradaki adamın kafasına deli gibi kustu. Öndeki adam ana avrat küfür etmeye başladı ve daldı. benim arkadaş da büyük çabalar sonrası linçten kurtuldu. Hani derler ya anı yaşamak diye o anı gerçekten yaşamak gerek.
