ataerkil toplumların çocuk yetiştirirkenki felsefeleri temelde buna dayanır.
Kız çocuk önce ailesine hizmet eder, evlenir eşine ve eşinin ailesine hizmet eder. çocuk doğurur, çocuk bakar ve kendisi gibi av olacak kız çocuklarını, kendisi gibi başka avları avlayacak erkek çocuklarını yetiştirir.
Erkeğin göreviyse keyfine en çok uyan işte çalışıp, keyfince eve gelip yemeğini yedikten sonra keyif kahvesini yudumlamaktır. Gece olduğundaysa kendisi gibi avcı veya avladığı hanımı gibi başkalarına av olacak kız çocuklarının tohumlarını ekmektir.
Kadın hep anaçtır, kadın hep fedakarlık yapandır, kadın kendi zevklerinden çok evladını ve avcısını düşünendir. Kadın hep kaçmalıdır, kadın kendini korumalıdır, kadın aşık olmamalıdır, kadın sevişmemelidir. Kadının vucudu onun değildir ileride teslim edeceği avcısına aittir o beden. O gelene kadar saklamalıdır.
Erkekse poligamiktir, paşa bey hazretlerinin gönlü birçok ava kayabilir. erkektir o ne yapsa yeridir.
Bu düzen devam ettikçe bir sürü kız çocuğu av olmaya devam edecektir!
