son günlerde yaptığım tek şey. her gördüğüm, konuştuğumda ona doğru bir adım daha yaklaştığımı hissettiğimden mümkün olduğunda kaçmaya çalışıyorum fakat derler ya insanın korktuğu şey başına gelirmiş misali ben kaçtıkça, istenildiği taktirde bir araya gelmeyecek ihtimaller silsilesi ben kaçışta olduğum için inadına onu karşıma çıkarıyor bir şekilde ve kaçtığımı, uzaklaştığımı sandığım her an, fiziksel olmasa bile içten içe ona yaklaşıyorum galiba yoksa içten içe büyüyen korkunun başka bir anlamı yok.
