yine kafa ütüleyen bir biyokimya dersinin ardından eşyalarımı toparlamış, çantamı omzuma takmış amfiden çıkıp fakulte çıkışına doğru yürüyordum ki çıkıştan bir önceki köşeyi dönerken çarpıştık, neye uğradığıma şaşırmıştım, kitaplar yere düştü, ikimiz de eğildik kitapları yerden almak için. o sırada aynı kitaba uzanmış olacağız ki birbirimize bakarak göz göze geldik. önüne baksana lan hayvan herif dedi. bizim mahalleden kasap rıza abiymiş, o günden beri rıza abiye çok derin duygular besliyorum sözlük. geçen mesaj attım, seni kaçırıp hollandaya yerleşeceğiz az sabret dedi, mutluyum, şimdi onun o pala bıyıklarının süslediği derin hülyalarla yaşıyorum.. aaah ah..
