Aşk sözde sen, bir insanın tadabileceği en güzel şeysin. Birbirini delice seven kişileri birleştiren bağsın. Ani gelir, zamansız gidersin. Sözde seven ve sevilenler, sayende hayatın tadını alıyor. Sen her zaman haklı çıkarsın. Olmasaydın şu hayatta ne olurdu sanki? insanlara mutluluk mu veriyorsun ki, herkes sana bağlanıp kalıyor? Senin isminin olmadığı bir dünya düşünüyorum. Zaten ismini formaliteden kullanıyoruz. Aslında adı aşk ama; kesinlikle pozitif yönlü değil. Kısaca aşk; hiçbir zaman bulunamayacak bir şeydir. Yani Ütopya’dır. Aşığım diye geçinenleri anlamak gerçekten çok zor. Acaba adam neye dayanarak söylüyor bunu? Nasıl aşka güveniyor? Acı çekmiyor mu? Çekiyor. Seviliyor mu? Sevilmiyor. Seviyor mu? Onu bile bilmiyor! Mutlu mu? Tabiî ki de hayır. Peki bu adam, nasıl aşka güvenip, inanıyor? Ona da hak vermek lazım. Bilmiyor, aşkın ne kadar sahte bir şey olduğunu… Bence aşkın adı, ihanet olmalıydı. En büyük aşkı yaşayanlarda bile, bir tarafın hüsrana uğradığı bu dünyada; aşk olmadığına göre, aşık insanın olması da imkansız gibi. Aşığın gözü sevdiğinden başka bir şey görmez ama şu zamanda aşığım diye geçinenlerin gözü hep dışarıda… Sen misin, aşığım diye geçinen; sevdiğini doğru dürüst tanımıyorsun bile! Hatta işine gelmeyince bir kalemde silebiliyorsun. Tamam, belki sevgi olabilir ama arasında kan bağı olmayan kişilerin birbirine gerçek sevgiyi vermesi mucize denebilecek olay. Eğer yaşadığımız devirde aşk olsaydı; günümüzün gençleri, bir hafta çıkıp ayrılmazdı. Eğer aşk olsaydı; bir kadın zengin adama hayatını kurtarmak için ‘seni seviyorum’ diye yalan söylemezdi. Anlayacağınız aşk, bitmiş durumda… Şu an var mı sevdiğini kaybetmekten ölesiye korkan? Belki bir iki çıkar, o da binde bir. Yaşadığımız devirde seviyorum diyen kişi, nerdeyse sevdiğini kaybettiği zaman, arkasından ‘oh be kurtuldum, hayatımı yaşayacağım artık’ diyebiliyor. Peki kim, sevdiğinin tek bir kötü lafıyla hayata küsüyor? Küsmek ne kelime! Tekmeyi basıyor, ben hep iyiyim, hep haklıyım havasında… Bir de karşılıksız aşk diye, söylem var. Kabul ediyorum, bir taraf gerçekten deli gibi sevebilir; ama öbür taraf için en ufak bir şey ifade etmiyorsa, ben bunun adına nasıl aşk diyeceğim? Yine sonuç olumsuz… Tek söyleyebileceğim; bu devirde aşk, aşk olmaktan çıktı; nefrete dönüştü…
