insanoğlunu "büyümeye", öğrenmeye ve sorumluluk sahibi olmaya/sorumluluk üstlenmeye doğru iten bir yönetim şeklidir. bu yönüyle de monarşiye ve totaliter idare tarzlarına göre biraz övgüyü hak eder herhalde.
tabii insanlar yukarıda anılan yönlerde çaba sarfetmezse, demokrasiyi kötüleyip führerlerden medet umma gibi "kolay yol" peşine düşebilirler veya demagogları, gaz vericileri baş tacı edip kendi yaşayışları hakkında söz söyleme şanslarını, daha iyi bir yaşam tarzı arama haklarını heba edebilirler, o da demokrasinin "zayıf yönü" kabul edilebilir. ama doğası itibariyle böyle zayıf bir yönü olması, onu monarşiden veya totaliter yönetimlerden daha kötü bir noktaya koymaz. özgürlük varsa, risk de vardır. kayıtsız şartsız kralın, führerin otoitesine kendinizi -üstelik de isteyerek- teslim etmişseniz, önünüze ne konursa ona razı olmak zorunda kalma noktasına kendiniz oturmuşsunuzdur.
