Bir karınca kavanoza düşmüş ve kavanozun başına bir insan gelmiş, kavanozun içinden çıkmaya çalışan karıncayı görmüş ve onu ezerek öldürmüş.
Bir karınca kavanoza düşmüş ve kavanozun başına bir insan gelmiş, kavanozun içinden çımaya çalışan karıncayı görmüş ve ona sen burada yaşa deyip oradan uzaklaşmış.
Bir karınca kavanoza düşmüş ve kavanozun başına bir insan gelmiş, kavanozun içinden çımaya çalışan karıncayı görmüş ve birazdan bir kaşık toz şekerle geri dönmüş şekeri kavanoza dökmüş ve bu şekeri ye güçlenirsin belki o zamana kadar kavanozdan çıkacak bir yol bulursun kendine demiş.
Bu üç olayda karıncayı ezerek öldürene CiMRi, onu kavanozda gördükten sonra hiçbir şey yapmayana HOŞGÖRÜ ve ona bir kaşık şeker dökene de SEVGi diyorlar. Bazen televizyonlarda söyle olaylarla karşılaşırız annesi ölmüş kediyi köpek sahiplendi ve onu besliyor. Biliyoruz ki kedi ve köpeğin yıllardır süren bir düşmanlıkları var peki bu nasıl oluyor. Köpek nasıl düşmanı olan kediyi sahiplenir ki. Bizler çevremizde olan olaylarda ya da kurduğumuz ilişkilerde nasıl bir yol izliyoruz. Sıkıntısı olan bir arkadaşımız olduğunda ona yardımcı olmaya çalışıyor muyuz? Sevmediğimiz bir insanın başına kötü bir olay geldiğinde örneğin trafik kazası geçirmiş ve kan lazım bizim kan grubumuz ona uyuyor gidip kan veriyor muyuz? Günümüzün en büyük sorunlarından biri insanlar sevgilerini paylaşmaktan kaçınmalarıdır. Belki ilk örnekte olduğu gibi karıncayı ezmiyorlar ama ona şekerde vermiyorlar. Hoşgörü gösterip oradan uzaklaşıyorlar ve bu gösterdikleri hoş görü çoğu zaman karşımızdaki insana hiçbir fayda sağlamamakta ve onun kötü durumunu düzeltmemektedir. Sevgi paylaştıkça artan ender şeylerdendir. Hatta tekdir.
