küçük şeylerle mutlu olurdu insanlar. seçenek de yoktu zaten her anlamda...kanal tekti, zengini de küçük emrah dinlerdi fakiri de, lambada ayakkabı, lambada etek vardı her kesimden çocuğun üzerinde, sokak oyunları vardı... seksenli yıllarda pikniğe, denize hatta sinemaya bile mahallecek gidilirdi, insanlar vardı o yıllarda, her yerde bir arada olan. mahallenin kasabına, manavına, bakkalına bir merhaba demeden geçmezdi insanlar. aslında kilit nokta seçenekler, seçenek arttıkça kaos artıyor ve bu da mutsuzluk getiriyor insanlara.hele de son yıllarda o kadar arttı ki seçenekler hayatımızın her alanında, bu yıllara dair bir koku, bir şarkı, bir objeyi akılda tutmak çok zor.oysa seksenler deyince koku bellissima, şarkı big in japan, dizi dallas obje kelebek tokadır.
