deniz savaşlarının çoğunda 1700lrin ortalarına kadar sonuçlandırıcı darbe olarak mahmuzlamak kullanılıyor. mahmuz dediğin geminin önüne eklediğin metal. osmnalılar bunu tunçtan yapıyorlar.
avrupalılar özellikle venedikliler 18nci yüzyıl başlarında, bu mahmuzu yerinden alıp teknenin ön tarafının altlarına koyuyorlar. böylece ağırlıktan dolayı tekne suya iyice batıyor, hızlanıyor kontrolü kolaylaşıyor. ek olarak da top atışlarının geri tepme etkisinin azalmasını böylece daha güçlü toplar konulmasını sağlıyor hem de daha aşağıdan ateş edildiği için düşman gemisini hareketsiz bırakacak şekilde aşağıdan vurabiliyor. bizimkiler ise bunu akıl edemiyorlar. yapısal olarak da kürekçi kullandıklarından gemileri yüksek yaptıkları için hem daha kolay hedef oluyorlar hem de adam artık daha aşağıya ateş ettiği için her atışta asker ölümleri oluyor. ama damın teknesine sen ateş ettiğinde en fazla top mürettebatını yok edebiliyorsun. o da gemi yelkenli olduğu manevra kabiliyetine zarar vermiyor. hala borda yapıp saldırabilir durumda kalıyor. zaten onun gemisi aşağıda senin toplarında yukarıda olduğundan vuruş yüzden de azalıyor.
osmanlılar mahmuzlayıp bordaladıkları gemiye çıkmak için kullanıyorlar. avrupalılar ise mahmuzlarsa gemi düşman gemisi direk batıyor. bazen iki gemi sıkışıp beraber de batabiliyorlar. bunun için de zamanla mekanizmayı hareketli yapıp kurtulamazlar ise mahmuzdan anında kurtulacak şekilde yapıyorlar.
