6-7 yaşlarında ya varım ya yokum, köye teyzemlere gittik. maaile yatabileceğimiz genişlikte efsane yer yatakları açıldı; bir iki didiştik, kavgalar, güreş tutmalar filan; 4 yıldır kuran kursuna giden büyük kuzenin "yatın lan artık" demesiyle zıbardık. saati tam hatırlamıyorum ama yatsı namazını kılmıştı büyük kuzen ve yaz aylarıydı; yattığımızda saat aşağı yukarı 11.30 filandı yani. bir ara dürttüler uyandım. 3 teyzeoğlu piç velediz yanlız fingir fingir.
* kalk lan kalk
- ne var la?
+ oolum tuğrul abi'ye bak lan?
hassiktir dedim; yani o yaşlarda bilsem kesin derdim. adam yatağın ortasında doğrulmuş, kusursuz bir şekilde ezan okuyor; o kadar ciddi ki; gözleri huşu içinde kapalı sanıyoruz, eli kulağa dayamış filan okkadar da kaptırmış kendini.
* n'oluyo lan?
- ne biliyim olum kalktı ezan okuyo adam.
+ ehehehehe, uyuyo mu lan yoksa
* yok lan baksana ne güzel okuyo.
bu arada tuğrul abi devam ediyo: "eşhedü enne muhammeden resulullaaaaaaaaaaaaaaa" ve sonunda "la ilahe illallah" diyor, istifini bozmadan yatağına giriyor yorganını kafasına çekip devam ediyor uyumaya. 3 piç arasında en büyük olanımız "aziz allah" deyince kahkaha kıyamet.
amk ne dayak yemiştik o gün herkesi uyandırdık diye.
