5 yıl boyunca üzerindeki her dükkana girilmiş olan yer.
şaşırdım nasıl yazmamışım ben biricik çark'ım hakkında.
sakarya'yı benim için katlanılabilir (bir nebze) yapan yer. bir sürü mağaza, bir sürü cafe. yemek yenebilecek yerler vs. lezzet döner vardı, bilmem hala durur mu. sabah saatlerinde üç insanın kollarını birleştirip anca sarabilecekleri büyüklükte bi' döneri takarlardı ve akşama biterdi o döner.
tavuk iskenderi ilk gördüğüm yer...
adidas için arka tarafında dikimhanesi var, kolpa satıyorlar söylentisi vardı.
cafeler sokağı... rahat hatun kaldırılabilecek yer. ama cafeler de ayrı kitleleri vardı. kendi aralarında elitleştirilmişti. ahahah vay amk ali sami!
simit sarayı vardı ama bu şimdiki değil, hilmi kayın'a giderken solda olan yer değil! eski yeri! haftasonları tüm kekoların buluşma yeriydi eski yer bi beş on metre dışında kalıyordu çark'ın.
migros'un önü buluşma yeridir. kimle ne için buluşursan buluş, migros'un önüdür bekleme yeri.
beyzade'nin yanında bi' cafe var, adı aklımda değil amk! alt katında parti falan veriyorlardı meyve suyuyla. ahahah. tutmadı ama sonra. o cafede hayatımın en güzel raspberry aromalı kahvesini içiyordum. star bucks'ta bile yapamıyorlar öylesini.
gece yarısı çok sıkışıp, dükkan önlerine işemiştik ilk sene. rezilliğe bak amk! tabi kafaların bi' dünya olduğunu söylememe gerek yok sanırım.
adım başı apaçileri hala vardır sanırım. o bir gelenek, o bir kültür... birinci sınıftayken kız arkadaşıma laf atan iki tanesini pataklarken, bir anda sonsuz sayıda olmuşlardı. ben dayak yemeye başlayınca esnaf ayırmıştı allah'tan.
ama serdivan sanırım son bir iki yıldır öküz gibi gelişmiş. pabucu dama atılmaya başlamıştır.
