Onlarca çeşit doğum kontrol yöntemi varken keyfen kürtaj olmak tartışılabilir.Adama sorarlar 'yaparken aklın nerdeydi' diye.
Ancak hamilelik sırasındaki testlerde bebeğin özürlü olduğunu anladıktan sora yapılan kürtaj için ebeveynler çok da suçlanmamalı.
Bu 'kötüyü bırak,iyisini al' demek değildir.
Engelli bir çocuğu dünyaya getirmek hem aileye hem çocuğa büyük sorumluluk getirir.
Anne baba bazen yalvarır'allahım onun canını benden sonra al'diye.Tuhaf gelir..Hiç bir anne/baba evladın ölümünü görmek ister mi.Ancak kim sizin canınıza sizin gibi of demeden bakabilir.Basit engellerden bahsetmiyorum.Zihinsel sıkıntıları düşünün.Peki ailenizin bütçesi çocuğa bu engellini unutturacak konforu sağlayacak kadar elverişli mi?
Tek başına işlerini yürütebilecek araba ya da diğer fiziki donanımları alabilecek misiniz?Sosyalleşmesi için her çeşit ortamı sağalayabilecek misiniz?Yaşlanıp elden düştüğünüzde ona bakıcı bulacak kazancınız var mı?Sizden sonra kime emanet edebileceksiniz?
Sadece çocuk isteğinizi tatmin ederken bir çocuğun hayatını karartabilirsiniz.
Madden çok iyi şartlarda olan ,ancak bir ms bir de zihinsel özürlü iki evlada bakmaya çalışan 80 yaşına merdiven dayamış bir anne biliyorum.
Herkes susuyor,söylemiyor ancak biri 40'ın ortasında diğeri 50'ye merdiven dayamış bu iki bakıma muhtaç evladı kime emanet edeceğini şaşırmış durumda anneleri.içten içe herkesin duası 'allah onların canını annelerinden önce alsın'..
Çünkü kimse,hiçkimse hatta bazen kardeş bile 50 yaşında bir adamın kakasını temzilemez anne gibi,gaz çıkarsın diye beklemez yanında,banyo yaptırmaz ve çişini yapabilsin diye şişe tutmaz..Parayı verip yaptırsanız bile aynı şefkati alamazsınız.
Zor kararlar vermek gerek bu hayatta,keşke herşey siyah ve beyaz olsa..Ama griler de var...
