aylin ve soner mutluyken liseli ergen gibiler.
ya mutsuz olup ayrı düşsünler ya da azalarak bitsinler. yoksa ben göz altı torbaları neredeyse eline düştü düşecek eşek kadar adamı böyle izlemeye dayanamayacağım. o neydi öyle süt dökmeler nohut tabağıyla koşturmalar parmak ucunda dans etmeler
yok abi yok bu adam (bkz: senarist) trajedi kusuyo dedik dedik adam mutlu sahne yazmayı bilmiyomuş da ondan yazmıyomuş hakkını yemişiz.
bide şu süleyman var ki nerdeyse gerdeğe de bunlarla girecek adamın özel hayat sıfır
tüm hayatını sonerin karı kız olaylarına adamış resmen. soner aylin değil soner süleyman aylin aşkı yaşanıyo resmen. ulan yoksa grup töbe est.
o berrinin aytene sonsuz anlayışına da hasta oldum. kızım en yakın arkadaşın sevdiğine yazdı açık açık. bildiğin fırsatçılık yaptı hakan malı insafa gelmese ahmeti götürme planları yapıyodu bu kadar saftirik olmayın ya ailecek böyle bunlar yemin ederim.
neyseki ahmet has çocuk da ''saf maf yine de seviyoz biz yeea'' diyip katlanıyo afgdafgadfas
