kendimle konuştuğum kadar kimseyle konuşmadım bugüne kadar. şu anda da farklı bi şey yapmıyorum. annem bile aklımı kaybettiğimi düşünüyor. çünkü bunu kendisi söylüyor. düşünebiliyor musun, öz annem bile deli olduğumu düşünüyor. ama ben deli değilim ki. gerçi deli olsaydım bile bunun farkında olmazdım. belki de olurdum. bir hayvan, hayvan olduğunu biliyor mu acaba. benimkisi de o mesele.
ama elbette bunun belli başlı nedenleri vardır. fakat nedenleri tespit etmek bu durumu sonlandırmaz. nedenleri bilmek bu akışı durdurmaz. geçmişsiz bir gelecek olabilir, ama geleceksiz bir geçmiş olamaz. zaten gelecek onu ezdiği için geçmiş adını aldı o zaman dilimi. benim durumum da bundan ibaret.
çok fazla şey düşünüyorum, anlatabiliyor muyum. bazı zamanlar yolda yürürken kontrolümü kaybediyorum düşünmekten. bazen hangi adımı atacağımı bilemiyorum ve aniden duruyorum. bu zor bir süreç. geleceği görememek beni deli ediyor. beklemek beni öfkelendiriyor. öfkelendiğim zaman küfrediyorum. küfrettiğim zaman kendimden nefret ediyorum. geleceği düşünmek beni bunalıma sokuyor. bunu sen de bilirsin. herhangi bir duvar yok yaslanabileceğim. bu sinirlerimi bozuyor. bu beni deli ediyor.
devamlı bulutlara bakıyorum. sonra keşkeler işgal ediyor dilimi. sonra tekrar küfrediyorum. sonra bir şarkı dinliyorum ve siktir ediyorum her şeyi. bu beni rahatlatıyor. şarkı bitince tekrar bunalıma giriyorum.
