atanıyorum, böyle şirin bir ege köyüne. (bunlar bilinç altı tabi, tek hayalim neticede) sonra annem, erkek arkadaşım, babam falan evimi düzenliyoruz. bir ara bakıyorum elbise dolabıma annem ayaklarından asılmış. anne diyorum napıyosun? baban gürültü yaptım diye astı diyor. şaşkınlıkla önce kapatıyorum dolabımı. sonra aklım başıma geliyor kurtarıyorum annemi, babamı bulamıyorum o ara çemkirmek için. sonra erkek arkadaşım sana hediye almaya gidiyorum diyor.( baya haberli gidiyo) tamam ama kolye alma artık çok kolyem var diyorum.(arsızlığa arsızlık) gülümseyip gidiyor.
sonra bi kaç gün göremiyorum onu. klinik açmış kendine gidiyorum yanına. kapıda görmüşsündür tam 14 tane hastam var, akşam görüşelim mi? diyor. elim mahkum, tamam diyorum ama yüzüme bakmıyor bile. bozuluyorum biraz, yanımda arkadaşım var teselli ediyor beni.
sonra çıkıyorum klinikten, sekreteri geliyor yanıma. doktor bey bunu size almıştı ama veremedi yoğunluktan diyor. kocaman bir paket açıyorum içinde duvak ve bir kart "bunu sana takmak için binbir sebebim var" yazıyor. bi şaşakınlık mutluluk bende.
uyanıyorum sonra.
