çocukken hep stada giderdik.
çağdaş bir ülke idik o zamanlar, doksanların sonları işte.
o kadar çok insan toplanmış büssürü ablalar abiler dans ederdi.
onların senkronize dansları, çalan müziğe eşliği benim ağzımdan haftalarca düşmezdi.
hayrandım sanırım o büyük insanlara.
yıllar geçti. 2010da gittim küçüklerimi izlemeye. ne dans vardı ne eğlence.
bandolar geçiyordu ellerde de pankartlar falan.
sigara zararlıdır falan.
gençlik bu yönde mi yetiştiriliyor ha?
ben çocuk olmayı erkenden özledim, o abiler ablaları özledim.
kaldırdığınız bayram kutlu olsun ülkeme.
