işin ilginç tarafı futbol seyircisi bu işte hep kaybedendir. ömrünü verirsin , paranı verirsin elinde ne var ? şampiyon olursa tuttuğun takım ölümüne bir sevinç hissi , başarısız olursa ölümüne bir hüzün. her ikiside soyut ,elle tutabilir değil. oyuncular açısında öyle bir şey var mı ? adamlar aldıkları paraya bakarlar. maç içinde kavga ederler maç çıkışı gece kulübüne giderler birlikte. şampiyonluğu kaçırmışlarsa 5 dakika ağlarlar 6. dakika biter. işin içinde bir gariplik var. taraftar kesimi genelde sonuça etki etmediği bir etkinlikte savaş çıkmış gibi birbirine küfür eder , kavga eder ,adam bıçaklar. olaya bir de genel değil daha bireysel bakarsak bu garipliğin ne derecede düşmanlık seviyesine ulaştığını daha iyi göreceğiz. facebook ,twitter gibi sosyal ağlarda arkadaş dediğimiz bazı insanların , maç sonlarında , şampiyonluk zamanlardında paylaşımlarını bir dikkat edin. paylaşımda göz göre göre genelleme yapıp ya da direk yorum olarak ana avrat sövdüğünü göreceksiniz. karşısındaki insanların kim olduğunu unutarak. öyle bir hale geldik ki artık kimse arkadaş , eş , dost dinlemeden birbirine düşmanca saldırıyor. ne yazık ki oluşan ortamda geri dönüşün zor olacağı yerlere gidiyoruz. hakkımızda hayırlısı olsun
