Her şeyden önce acıdan eve kapanmak olayını fazla abartmamak gerekiyor, çünkü bu durumun saplantı halini alması kaçınılmaz. Diyelim ilişki bitti, haksız yere bitti, çaresizlikten bitti, mecburen bitti, oturup düşünülmeli. Her şeyin bir sebebi olduğuna inanılmalı. Ayrıca arkadaşlara tembih edilmeli ki, olabildiğince yanınızda olsunlar. Onunla geçilen, gidilen yerlerden, yaşanılan anılardan uzakta kalınmalı. Ve her şeye rağmen ondan haber alınmamalı. Arkadaşlara sorulmamalı. Kısacası nasıl çıktıysa hayatınızdan öyle gitmeli. Eğer hatırası varsa, kalacaksa acınız geçene kadar yüzleşmeyin anılarla. Daha sonra zaman geçince bakıp gülümsersiniz zaten. Ama aldattıysa mesela, atın gitsin. Onunla beraber her şey yok olmayı hakeder kanımca. Ayrılık zor, insan en çok kendine yaslanır böyle bir zamanda.
