ablamın her beni gördüğünde dediği gibi 'doğru bir ölümle' ölmeyip hala yaşıyorsam ki halime sesleniştir.
hayatım boyunca hep değişmekle suçlandım. kime sorsanız o değişti derler. hep değiştim ve hep suçladılar beni. babamda değiştiğimden dert yandı, eski sevgililerim de onları bir nebze anlayabiliyorum. beni istedikleri gibi değiştiremeyip tam tersine akınca eski halimi arar oldular.
en son beni değişimle suçlayan yıllardır arkadaşım olan ve benim hala arkadaşım dediğim adamdır. beraber kavga edip, dayak yediğimiz bu herif artık arayıp sormadığımı söyledi. evlendiği için böyle olduğunu filan anlattım anlamadı. bende aradım bir gece ne haber la yapram dedim. olm manyak mısın gecenin üçünde dedi. ulan yavşak aramazsak aramıyor adımız, arasak manyak oluyoruz kalk dedim. bu tabi işine gelmedi bir beş dakika çene çaldık kapatıyorum dedim. dedi bi daha arama. içim böyle bir kurtlandı filan la dedim madem bir daha aramayacağım bu kadar sinir asabiyet yaptın merak ettim dedim sevişirken mi yakaladık?
telefon tak kapandı. neyse biz değiştik işte mnkoim öyle böyle değil sanki kendileri değişmedi. yok ben değişimden şikayetçi değilim seviyorum değişmeyi mesala mark zuckerberg facebookta değişimi yapar yapmaz değiştiriyorum. değişim geç kaldı zaman mesaj atıp olm değiştir yoksa kapatıyorum diye mesaj gönderiyorum öyle bir adamım.
sonuç olarak 60 yaşında hala doğru bir ölümle ölmessem ben yine değişmiş olacağım. 60 da beni değişimden başka bekleyen bir şey yok. şimdiki planlarıma göre emekliliğimin 10. yılına ulaşmış köyde organik domates yetiştirmeye çalışan ve hala bir yerlerde yazan bir adam olarak hayal ediyorum kendimi. lakin bunlar hayal yarın sabah değişime uğratabilirim.
