yemeğiydi, kirasıydı, yakıtıydı, temizliğiydi , bulaşığı çamaşırıydı , ev arkadaşıyla anlaşma sorunuydu derken evin yurttan çok daha masraflı ve yorucu olacağını bilmeyen öğrencinin özgür kalma hayalidir.
yurttaki kalabalıkta bir derdi olunca günün her saati konuşacak birilerini bulabileceğini eğlenebileceğini bilmeyen öğrenci hayalidir.
o kavgalar o birbirinin dolabındaki yiyeceği giyeceği aşırmalar öğrenciliğin tuzu biberidir.
bir yandan da istediğin saate girip çıkabileceğin , banyosunu lavabosunu sadece bir iki kişinin kullandığı, odandan çıkarken anahtarla kilitlemek zorunda kalmadığın bir ev insanı hep cezbeder.
en önemlisi de eskiden ailesiyle bir evde yaşadığından kişinin tek bir odasını hem çalışmak hem tv izlemek hem yemek yemek hem kişisel bakımını yapmak için kullandığı, bir tanecik odaya tıkıldığı yeri haklı olarak hapishane gibi görmesinden kaynaklanır. 1 oda 1 salon bile olsa bir ev size ait bir mekan hissi verirken yurt odası üniversite denen kazık sınavlarla dolu ve kafa gibme ortamına katlanmak için orada bulunulan bir yer gibi gelir. katlanılmaz bir hapishane hücresidir. enstrüman çalmak, hayvan beslemek gibi kendi kendinize oyalanmanızı sağlayan şeyler bile yasaktır.
kısacası yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakaldır.
