kendi çapında gelen sanatçıları beğenmeyerek konserlere gitmediğini iddia eden öğrencidir.
geçen yıl;
- ya hayko bana göre değil, cem adrian hiç değil, athena... ezginin günlüğü mü? ben bu yıl gitmem.
bu yıl;
- murat boz mu, şebnem ferah mı, seksendört mü, iskender paydaş mı! hayatta gitmem.
bu arkadaş kişisi her gün bizimle cafede oturur, demet akalın şarkılarını mırıldanır. bildiğin sen ben gibi müzik dinler (!) ancak ne zaman şenlikler başlasa hiçbir sanatçı ona göre değil, ortam sefil, gidip gelmek dünyanın en zor işidir.
bunlar hariç bir konsere gittiği görülmüş müdür? hayır.
bununla da kalmayıp konsere giden arkadaşlarına küçümseyen bakışlar atarak,
- onlara gidilir mi ya, bildiğin rezillik of düzgün biri getirmeyecekler mi hiç...
şeklinde atarlanır. biz cahil, o sosyal ve kültürel açıdan çağ atlamış ve entellektüel kişiliği sayesinde bizimle takılmayı kendine yakıştıramammıştır.
evet arkadaşım onlardan biri de sensen sana sözlerim var.
öncelikle bira içip şarkılara eşlik edince, beraber böğürünce, dönerken büfeye uğrayıp sandviç yiyince, yani biz özellikle beraber olunca mutlu oluyoruz.
amaç beraber eğlenmek. paranla gittiğin konseri seçersin anca. aşağılayıp burun kıvırdın da bir bok oldu değil mi?
otur evde kös kös, aman gelme.
