babam uyandırırdı beni sabahları. önce alçak sesle, hadi geç kalıyorsun, derdi bir kaç kez. ama yaa taam baba yaa'lar çoğalınca, sabrı taşıp odanın kapısındaki buzlu camın desenli tarafına anahtarlarıyla aşağıdan yukarı bir çizik atardı ki, vay anam. yeminle yerimden yarım metre sıçradığımı hatırlıyorum *.
