tertemiz sevdim ben seni... tıpkı daha önce sevebildiklerim gibi... aklımda, yüreğimde, gözlerimde tek bir kişinin izleri olmadan... işte bu yaptığım en büyük aptallıktı.
her sevdiğimde her inandığımda pişman olduğumu bile bile bir kez daha pişman olayım diye mi hayatıma girdin? bu yüzden mi evlilik hayallerinden bahsettin? hangi şehirde yaşarız diye bu yüzden mi sordun? ne gerek vardı bunlara? yanında olmam için güven vermen yeterliydi ne diye çok sevildiğimi sandırdın? ama haklısın güven veremezdin...
senden geriye iyi ki dediğim tek şey, sana daha fazla bağlanmadan ayrılmış olmam. eğer dürüst olup daha önce biriyle yaşadıklarını anlatmasaydın senin hayatında olmaya devam edecektim. sahi o da tıpkı beni sevdiğin gibi yalan mıydı? o'nunla daha rahat olabilmek için bulduğun bir bahane miydi? onları öğrenince senden vazgeçeceğimi biliyordun. bunu göze aldığını söylemiştin...
kaybettiğim inancımı yeniden kazandırıp, koca bir yalandan ibaret olduğunu gösterdiğin, inanabilme duygumu daha da dibe çektiğin için senden nefret ediyorum. ama şunu söylemeden geçemeyeceğim bu sefer yıkılmadım... evet midemde koca bir yumru var ama bu sefer ağlamıyorum. o kadar alışmışım ki yabancı gelmiyor bu duygu.
mutlu olmanı açık ve net bir şekilde istemiyorum. allahından bul.
