kendimi bildim bileli ağzımda olan, küçüklükte bunun neden sadece bende olduğuna dair düşünceler üretip kötü bir çoçukluk geçirmeme sebep olan hastalık.
Böyle bir şey olamaz artık sözcükler tükenecekmiş gibi çok az konuşmaya başladım. Ne spreyi kaldı, ne merhemi... Doktorlar desen bir boktan anladıkları yok.
Annemler yemek seçiyorsun dedi, önüme gelen yemeği yedim oldum duba gibi... Ninem çok abur cubur yiyorsun dedi, bu kez yemeyi kestim kaldım bir deri kemik. Daha sonra birisi küfür ediyorsan oluyordur dedi, bu kez de ermiş gibi dolaştım ortalıklarda yine faydası yok.
En sonunda kendi kafama göre hareket ettim, bir gargarayla b vitamini hapını balyoz yapıp sallıyorum, 2 gün sonra afttan eser yok. Bu illeti çeken herkese geçmiş olsun. Lafın gelişi tabi...
