anne-baba kokusudur. en gergin anlarımda hep yanımda olan kokulardı geçen seneye kadar. şimdi ise sadece sesleri var o felaket anlarımda yanımda. kokusuz olmuyor. sarılacaksın doyasıya. kaç yaşında olursan ol, yatacaksın kucaklarına veya dayayacaksın başını omuzlarına. bundan büyük bir huzur var mı? hele hele babasına yaslanıp da o an dünyanın kralı gibi hissetmeyen var mıdır? ben özlüyorum galiba lan.
