Tek yönde işleyen kafa yapısı genelde bu tip sistemlerin birincilerini veya çok iyi dereceye girenlerini ya asosyal yapar ya da üstlerine pek de yakışmayan "sosyalleşme" çabalarına iter. Bir halt olamamak biraz ağır da olsa, mesela benim kafamda plaza erkekleriyle paralel bir duruş sergilerler. Sabah 9 - akşam 5 işi yapmayan birinin bu saatler arası çalışan, eli çantalı tiplere karşı hissettiği duygudur bir nevi. Onların o sistematik başarılarını takdir edebiliriz, tamam ama yemek aralarında boyunlarında unuttukları departman üstü isim kartlarıyla "Aynur Hanım şöyle dedi" muhabbetlerinden itilmektir bir nevi yaşanan durum. Bir sahtelik vardır üstlerinde. Ne bileyim, Koray Candemir gibi kalın bir sesle konuşmaya çalışmak, kolsuz o pofuduk montlardan giymek gibi bir yapmacıklık işte. ÖSS birincilerinde de genelde bu durum olur. ÖSS veya benzerleri diyelim. Kim bir milyon ister yarışmasına çıkıp Pink Floyd'u bilemediği zaman, her yol ...'ya çıkar lafındaki boşluğa "Roma"yı getiremediği zaman gibi yanlış verilen cevaplardan destek alarak kötülemek daha kolay olur onları. Haliyle bu tek tip başarı ve üstlerine yakışmayan sosyalleşme çabaları, "ben birinciyim" ukalalığını doğruyorsa işte biz o gün tükeneceeeğiz.
