şahsi serveti, sözde ittihatçı özde çapulcular tarafından yağmalanmış, (dağdan inme ayıların devlet adamlığı bu kadar oluyor anca) son kuruşuna kadar el konulmuş hakandır. bu durumdan anılarından şöyle bahseder:
''Bu günler hayatımın en elim günleriydi. Yalnız ben değil, çoluk-çocuğum da tazyik ediliyordu. Muhafız subaylar, eğer istedikleri parayı ordu emrine vermezsem, köşkün Osmanlı donanması ile topa tutulacağını, hepimizin yok olacağını söylemekten çekinmiyorlardı. istedikleri paranın bir kısmı tahvil, bir kısmı ise çocuklarımın Avrupa'da tahsili için Kredi Liyona bankasına yatırdığım elli bin lira idi. Memleketimden esirgeyeceğim hiç bir şeyim yoktu. Severek bu son üç-beş kuruşumu da verebilirdim. Fakat hayatımız bile emniyet altında değildi. Bizi korumakla vazifeli olanlar, bizi ölümle, topa tutmakla tehdit ediyorlardı. Vekaletnameyi gönderen hareket ordusu kumandanı Mahmud Şevket Paşa; ''Öldüğün zaman bu para nasılsa elimize geçecek, bizi buna zorlama, gönül rızanla ver de elimizi kana bulamayalım'' diyebiliyordu. Yanımda duran Fethi Bey'in yüzü sapsarı idi. Ona; ''Getir vekaletnameyi imzalıyacağım.'' dedim.''
