haberi duyarsınız , gazete ve ya televizyona gitmez eliniz. okuyamazsınız, izleyemezsiniz.
ama bilirsiniz... o acıyı ta yüreğinizden hissedersiniz...
--spoiler--
14 Nisan 2007 günü Aksaray dan gelen trafik kazası haberi, bütün ülke insanları gibi Halkevcilerin de yüreğine tarifsiz bir acı düşürdü.
Ancak, çoğunluğu çocuk 33 insanımızın ölümünü yalnızca bir "kaza" olarak tarif etmenin, her şeyden önce onların hatırasına ve özlem içindeki yakınlarına bir haksızlık olacağı kanısındayız.
Bu faciada da, geçmişte yaşanan benzerlerinde olduğu gibi, sistemin insana verdiği değerin ipuçları gizlidir.
Eğitim faaliyetinin ayrılmaz parçası olan bir okul gezisine neden yeterli kamusal olanakların sunulmadığı, neden bir otobüse kapasitesinin üstünde yolcu alındığı, yaşamını yitirenlerin yakınları kadar kamuoyunun da yanıt beklediği sorulardır.
Bilindiği üzere olayda yaşamını yitirenlerin ve yaralıların bir bölümü, Başbakanlık tarafından tahsis edildiği dile getirilen özel bir uçakla izmir e getirilmiştir. Sistem, ancak yaşadıkları facia sonrası insanlarımıza hak ettikleri ilgiyi göstermeyi ve kamusal olanakları sunmayı akıl edebilmiştir.
Bizler Aksaray da yaşamını yitiren 33 insanımızı, en çok da çocuklarımızı, kaza öncesi çekilen görüntülerde de yer alan o gülüşleri ile hatırlayacağız.
Ve kimi zaman şehirlerarası yollarda, kimi zaman inşaat çukurlarında, her zaman kar-zarar hesabını öne alarak, sonuçta hep çocuklarımızın gülüşlerini bizlerden çalan bu sisteme karşı, insanca bir yaşam için yolumuza devam edeceğiz.
Aksaray da yaşamını yitirenlerin yakınlarına başsağlığı, yaralılara acil şifalar diler; olayın sorumlularının bir an önce tespiti ve cezalandırılması beklentimizi, kamuoyu huzurunda yetkililere duyururuz.
