ben insanlığımı kaybetmedim henüz. vicdanım en değerli hazinemdir. bundan dolayıdır ki, merhamet duygusu benim en temel yapı taşlarımdan biridir. aşırı merhamet bende öfkenin tetiklenmesine sebep oluyor. yani bu duygulardan biri en tepedeyse diğeri en alttadır. eğer öfkeliysem, güzelliğe dair ne varsa yırtar atarım. ama sadece o öfke süresince gerçekleştiririm bunu. çünkü bilirim, o yol iyi bir yol değil. öfke hiçbir şey kazandırmadı bana. tam aksine, hep pişmanlık getirdi.
mesela eğer penceremden aşağı baktığım zaman, karşıdaki sokakta 3-4 tane çocuk bir kediyi ya da bir köpek yavrusunu bir köşeye sıkıştırıp rahatsız ediyorlarsa giderim onların kafalarını duvara geçiririm. vururum, vururum, vururum, yüzleri kan gölüne dönene kadar vururum. çünkü içimdeki merhamet ve sevgi duygusu bunu gerektiriyor. bu durumun tanımlamasını kimseye yapamam. çok denedim, anlamıyor kimse. o çocukları dövdükten sonra gider onlardan özür dilerim. çünkü o zaman başka bir merhamet duygusu giriyor devreye. çünkü o eylemi gerçekleştirdikten sonra o çocuklara acıyorum ve pişman oluyorum. pişman olacağımı bile bile yapıyorum onu. çünkü onlara şiddet uygulamazsam kendimi rahatsız hissederim ve rahat uyuyamam. bu durum başıma binlerce kez geldi. bunu yaptığım zaman herkes aptal gibi suratıma bakıyor.
insanların kalbine şiddet yoluyla sevgi duygusu sokmaya çalışan tek kişi benim sanırım. ama onlar kötü insanlar olmasaydı ben de kötüleşmezdim zaten. ben onlar kötü olduğu için kötüleşiyorum. yoksa ben şiddetten yana değilim. ama yeri gelince şiddet kullanmaktan da çekinmem. kullanmaktan çekinmem derken, sevgi ve merhametin yok edildiği bir alanda kullanmaktan çekinmem. yoksa durup dururken kimsenin tavuğuna kışt demem.
sevgi güzeldir. bu insanlar neden pislikleşiyorlar bi türlü anlayamıyorum. nasıl kalpleri var bunların. bunlar insanlıktan nasibini almamış mahluklardır. işte bu tür pislikler yüzünden ağzım dilim kirlendi. eskiden hiç küfür etmezdim. ama son 5-6 yıldır çok küfür ettiğimi fark ettim. çünkü onlar beni kızdırıyorlar. onlar öfkemi tetikliyorlar. sonra öfkem dilime vuruyor. bütün bunların sebebi onların birer pislik olması, merhamet duygusundan yoksun olmaları.
