yurtta 'yalnız' kalan birinin insanlardan soğuması desek daha doğru olacağını düşündüğüm söz dizisi. o değil kendimden biliyorum, her işi yapmayı öğrenmişim dakikalar içinde çarçabuk her işi hallediyorum yarabbim insanlar iki saatte bir işi beceremiyor, otlanıyor afedersin boklanıyor, 'hacı napıyon sen' diye haykırasım geliyor inan olsun. yurt, ah o yurt hele ki kızlar yurduysa ne afralı tafralı ne nazlı niyazlı ne çıtkırıldım ne narinlerdir onlar. küçücük bir böcek için cingar çıkarır, odayı beş bin kere temizlettirir gün içinde. yurtta kalan kişi 'kendi işini kendin hallet, kimseye muhtaç olmamaya bak' felsefesinde yetiştirir kendini ve aksine tahammül edemez.
