müslümanlığım diz boyu olabilir.
bu da size fazlasıyla koyabilir.
(hece ölçüsüne dikkat!!)
neyse bugün çok sıkıcı bir gün, yine odalar, yine dört duvar, yine ben, yine aksiseda. sıkıntımın aynadaki tecellisi yüzümün hatlarında gezinmekte.
var mıdır gidilecek bir yer? var mıdır sorulacak soru? var mıdır sevilecek bir insan? ruhum düşüncelerimle meşk etmekte, meşk ızdıraba dönüşüp bir elmanın içini oyar gibi ruhuma zerketmekte.
Sıkılıyorum, sinirleniyorum, düşünüyorum, soruyorum, heyhat! karşımda yine cevapsız, amaçsız, anlamsız bir dünya! sesime ses vermemekte neden ısrarcıdır bu masiva?
neyse yine de hepsi bir yana "hangi günü gördük ki akşama varmamış?"
