bize insanları sevmek de öğretildi, hayvanları sevmek de. atatürk'ü de okudum kitaplarda, hayranlıkla, kur'an okumak da öğretildi bana. sevmek öğretildi ama saygı duymak da hep vardı. ihanet edenlerden, saygısızlık edenlerden, iftira atanlardan, tecavüz edenlerden başka kimseyi peşin hükümle sevmemezlik edemedim ben. saygı da vardı hep. denize kim düşse yardım etmek isterim gücüm yettiğince, çok büyük insafsızlıkların altında imzaları olmadığı sürece. ama kimseyi de ayağına taş bağlayıp itmem laikse de değilse de. bu nasıl bir saygı anlayışıdır, makara desen değil, komik desen hiç değil. sana mı kalmış ata'yı kurtarmak, allah'ı kurtarmak? içinden düşün ne olursun! ben ve daha niceleri var çocukluğunda topu inşaata kaçmamış. bari sinir harbi yaşatıp güzelim günün içine etme.
