o ülkede eğitim kültürünün ve seviyesinin neden gelişmediğini üniversitelere olan bakış açısıyla bize kısaca özetleyen toplumdur. üniversitelerin temel amacı, bilimsel araştırma yapmak; bağımsız ve yaratıcı düşünme yeteneğine sahip, araştıran ve sorgulayan, toplumuna ve tüm insanlığa yararlı bilgi ve becerilerle donatılmış aydın bireyler yetiştirmektir. ama bu tanım ancak kitaplarda geçerlidir. halk arasında özelikle okumayan gençler üniversitelere "ulen helal olsun. üniversiteliler ne güzel bilimsel araştırma yapıyorlar. bizlere faydalı olmaya çalışıyorlar bla bla" gözüyle bakmıyorlar. "ulen sağdıç sokakta bir üniversiteli kızlar gördüm valla insanın iliğini kemiğini kurutur" olayındalar.
kendimden örnek vereyim. afyonluyum. dört sene kocaeli de üniversite okudum. ama bu dört sene zarfında afyon daki samimi arkadaşlarım benim daha hangi bölümü okuduğumu öğrenemediler.
-vay kardeş hoşgeldin. ne var ne yok?
+iyidir aga ya. şöyle bir gelelim dedik.
-senin bölüm neydi ya?
+ulen davar bin kere mi söyleyecem. fen bilgisi öğretmenliği.
-neyse. en kızlar nasıl? ver bakam bir telefon numarası da arayam. orası da büyük şehir ne kızlar vardır değil mi? kaç kızı pompaladın la?
tabi üniversitelere o gözle bakmamalarını belki binlerce kez anlatmaya çalıştım. ama olmuyor. aklıma imam evzai nin "cahile söz anlatmak, köre renk tarifi gibidir" sözü geliyor ve susuyorum.
not: hangi öğretmenliği yaptığımı hala bilemiyorlar.
