allah'ın düşmanımın başına vermemesi gereken baba tipidir.
ulan ufağım babamla dolaşıyoruz. arkadaşlarıyla karşılaştı. sıkıldım "babaaa" dedim. muhabbetleri bitti beni azarladı "bana bir daha sokakta baba deme" diyerek. ulan yürüyoruz arkadaşlarıyla karşılaştık yine (amk semtinde sallasan arkadaşa değiyor) "ya bu da benim yeğenim" diyerek beni tanıştırdı. amk babama amca mı desem, dayı mı desem, baba mı desem anlayamadım.
adam bi garip amına koyim. şakacı kişiliğinden ötürü böyle bir şey yaptı sanıyordum, sonra ortaya çıktı, adam kiloluyuz diye utanıyormuş. vay yavşak vay.
