'uçları' bize yaşattığı için insanın büyük bir tutkuyla bağlı olduğu histir. sevgiyle olan farkı da budur.sevgi devamlıdır,bir çizgide seyreder,iniş cıkışları yok denecek kadar azdır.ama aşk öyle değildir,o başkadır, çünkü aşık olan insan ya en tepededir ya da en dipte.
tepede olduğunda ondan mutlusu yoktur,hayat ona bambaşka görünür,her şey güzel,zevkli,anlamlı,keyiflidir.öyle ki uçmaktan ne sorunları aklına gelir,ne yapılacak önemli işleri,ne o ne bu..mutludur,hayat güzeldir ve gerisi boştur..
bir de dipte olma kısmı vardır tabii bu aşkın, ben sadece öbür kısmından alıyım,bunu istemem diyemezsiniz.o varsa bu da vardır. bunlar hiç ayrılmazlar aslında ama işin başında bu kısmı görünmez sadece. bu malum kısımda iyi olan her şey tepetaklak tersine döner birden.
aşk bir uyuşturucu gibidir belki de,inanılmaz mutluluğun ardından çöküş dönemi gelir. bunu bilseniz bile artık çok geçtir,aşkın bağımlısıdır artık insanlar.
