türk insanının her daim içinde bulunduğu trajikomik durumdur.
bir araya gelen insanımız sürekli sistemi, devlet politikalarını, iktidardakileri, kendilerine yapılan haksızlıkları eleştirir; fakat iş karşı çıkmaya ya da söylenenleri eyleme dökmeye gelince ortada o konuşanlardan kimsecikler kalmaz. ** çünkü insanlar her daim "azıcık aşım belasız başım" politikası izler farkında olmaksızın ve bu politikalarına karşılık olarak haksızlık yapanlar sömürgeci bir politika uygular: "vur kafasına el ekmeğini".
Hal böyle olunca * insan şöyle demez mi: "Ağlamayan bebeğe meme vermezler." O zaman ağlayacağız, bağıracağız ve derdimizi hiç korkmadan haksızlık yapanlara anlatacağız, mahalle meclisindeki ahbaplarımıza değil. Yarın yine aynı şeylerden şikayet etmek istemiyorsak bugün sesimizi var gücüyle çıkarabilmeliyiz!
