hayatımda okuldan kaçtığım ilk an.8. sınıfa kadar sabretmiştim.sondan 2. haftada ders programını falan bilmiyordum.babam matematik vardır diye yolladı okula.mat falan yokmuş 3. ders resim.ilk iki dersten sonra iyice sıkıldım.sınıfın penceresi okulın arka tarafına bakıyordu*.arka taraf da kimsenin uğramadığı bir sıra-sandalye mezarlığıydı.emektar çantamı aldım*.yürüyüp camdan aşağıya fırlattım.kimse farketmedi.tenefüse çıkar gibi tıngır mıngır aşağıya indim.arka tarafa geçtim.çantamı alıp duvardan atladım ve yan taraftaki otoparkın çatısından geçip duvar aralığından zıpladığım gibi artık özgürdüm.kalbim deli gibi çarpıyordu çok güzeldi.hiç durmadan koştum ve ramiden g.o.p.'a kadar gittim.
(bkz: esaretin bedeli)
(bkz: monte christo kontu) *
