bazı insanlar; yetişme koşulları sonucunda ilgiye muhtaçlık hissetmesinden mukabil her açılan başlığı kendisine açıldığını sanarak cevap verme gereği duyar, halbuki kişi belki de akla gelebilecek en soncisimdir, cisimhanedir, yaratılanı yaratandan ötürü sevmeyi şiar edinen insanlar için nefret bile bir ölçü olarak dimağlarda geri plana itildiği halde, kendisini insanların gözüne gözüne sokma isteği insanda bu fikre karşı da belli belirsiz yoldan çıkarma safhasına düşürmektedir. şimdi konu açılmış, yazar yazmış, artı verilmiş, eksi verilmiş, velhasılı okumuşsun veya okumamışsın, yap görevini bsg denilir genel kaide olarak. kapasiteni zorlamaya ne gerek var , neden sürekli bir öğretici edasıyla yazar da durur insan, anlamış değilim, x in doğrusu ynin ne kadar sikinde olur. bunu bile bile neden yazar insan. küçük bir çocuğun evde maskaralıklar yaparak anne babasının ilgisini çekmeye çalışması bu olayın daha mikro boyutudur. yine velhasıl-ı kelam, genele hitabeden yerlerde yazılar yazarken insan, yüce allah'ın * düşünmek için vermiş olduğu beyni artık bazılarının farkına varması dilekleriyle.
