kendini dünyalı olarak tanımlamayı daha uygun bulan ve böylece daha hümanist(!) daha çağdaş (!) daha dımbırtı olduğunu sanan zihniyetir.
Bir topluluğa, bir kavime, bir millete dahil olmak, bunun ihtiyacını hissetmek ve bunu önemsemek insan olmanın en doğal getirisidir. Dünya yüzünde var olmanın tek yolu ise kimliğini, ulus bilincini kaybetmeden yaşamaktır.
Tarihini bilmek ve bununla gurur duymak kendi ulusunu önemsemek ırkçılık değildir. Çünkü burada kendini diğer insanlardan üstün tutmak söz konusu değildir.
Yolda araba çarpan bir insana üzülürüz. Arabanın çarptığı kişi ailemizden biri ise çok daha fazla üzülürüz. Bu normaldir ve gayet insani bir duygudur. Ulusunu sevmek de böyle bişey. Tüm insanları seversin, hepsi için kaygılanırsın, üzülürsün ama doğal olarak kendi aileni, yani kendi milletini daha çok önemsersin. Ailesini önemsemeyen insan ise diğer insanları zaten önemsemez. Türklüğünü önemsemeyen bir Türk, tüm insanlığı önemseyemez.
Yani hümanizm, emperyalist sistemin bize yutturduğu gibi milliyetsizlik değil; milliyetçilik, ulusalcılık ise ırkçılık değildir.
Gururla 'Türküm' diyen insana karşı saçma sapan hümanist söylemlerle savunmaya geçen örümcek beyinleri ve kompleksli bünyeleri kınıyorum. Ve merak ediyorum Türk olmayı önemsemeyen Türkler neyi önemser?
(bkz: türk olmayı önemsemeyen türkler)
