hatalıyı, yanlış olanı, yapılmaması gerekeni daima etken fiile yükleme alışkanlığına cuk oturan bir türk haykırışı örneğidir.
hukukta bireysel suçların cezası bireyseldir. ancak bireysel suçların cezası topluma kesiliyorsa orada zayıf, güçsüz, yaptırım gücünü kaybetmiş bir hukuk devleti var demektir. ve bu devletin vatandaşı, hukukun işleme yetisini kaybetmesinin, düzeltilemez bir alışkanlık haline geldiğini gördüğünde, suça ceza yaptırımını uygulayarak toplumun diğer fertlerince caydırıcı bir etki ortaya çıkarması beklenen hukuk ve adalet sistemine olan güvenini yitirir. asıl suçlu suçu işleyen olmakla birlikte, cezai işlemde zayıf kalan sistemin de en az suçu işleyen kadar suçlu olduğu gerçeği göz ardı edilmeye başlanır. hukuk, artık çoğu zaman toplumsal davalarda gereğini yapamaz duruma düşmüştür. toplumun beklentisi adaletin yerini bulması değil, adaletsizliğe yol açacak olayların yaşanmaması için dua etmek ya da tepki göstermekten ibaret hale gelmiştir. böylece toplum vicdanının bir kurallar bütünü içinde yasal zemine oturtulmasına da gerek kalmamış olacaktır. toplum iradesi nereye çeksersen oraya gidecek olan soyut bir kavram haline dönüşecektir.
belki istenen de tam olarak budur.
belki biz de istenen şeyin tam da içinde öylece durmuş ve öylesine tepkiliyizdir!
