bir arkadaşım var benim çok yalnız. ben çok üzülüyorum onun haline ama elimden bir şey gelmiyor çünkü kendinden ötürü yalnızlığı. değişemiyor. açmıyor kendini kimseye. yaklaşanlar oluyor ama izin vermiyor içeri girmesine. sarılıyor onlara. onlarla gülüyor ama sevmiyor hiçbirini. sevemiyor. ve gün gelir sevmedikleri de gider diye endişeleniyor. daha sıkı sarılıyor daha sesli gülüyor..
çok düşünüyor "nereye kadar?"
