okuduğum için kendimi inanılmaz şanslı hissettiğim bir başyapıt. işin ilginci bu kitabı dünya üzerinde okumuş herkese karşı inanılmaz bir sempati besliyorum.
eddie ve silahşör'le beraber ışığın yolunu takip etmiş, gülün içindeki güneşi görmüş, susannah'ın mia'yla diyaloglarını okumuş insandan zarar gelmez gibi geliyor. sonuçta hepimiz kule yolcusuyuz. kulenin en üst katındaki o odada ne olduğunu biliyoruz aslında ama yine de o yolda ilerlemekten kendimizi alamıyoruz.
--spoiler--
ayrıca "çorak topraklar" serinin en iyi kitaplarından biri, bir de tabiki o en son kitaptaki son 30 sayfa... ah o son 30 sayfa ve kulenin en üst katındaki kapı!
--spoiler--
son olarak bir "ka" var diyorum ve sai king'e selamlarımı iletiyorum.
