bir zamanlar martin luther king'in ettiği meşhur laftı :" i have a dream", "bir hayalim var" diyordu , ne için mi hayali vardı, zencilere yapılan sınıf ayrımı, bir nevi devam eden kölelik anlayışının kalkması idi hayali, herkesin mutlu olması içindi.
ben de fenerbahçe için "i have a dream" durumundaydım, 29 yıl geçmişti, bu 29 yıl bariz biçimde sınıf ayrımına neden olmuştu, toplumun sürekli kupayı alan tarafları, alamayan diğer tarafı ötekileştiriyor ve aşağılayıcı bir konuma getiriyordu.
artık bu sınıf ayrımı bitmeliydi, 30. yılda bu kupa fenerin olmalıydı, evet belki 29 yıllık ezikliği tamamen bitiremezdi bu, ama her hayal bir başlangıçla başlardı değil mi?
işte akşam kayseri'yi son anda biraz da şansın yardımıyla zar zor eleyip yarı finale çıkan fenerbahçe'li futbolcuların ve taraftarının kendini kaybedercesine çılgınca sevinçlerini görünce, içimde o hayalin ateşi yandı birden, gözlerim istemsizce doldu ve ben de kendimi kaybedip:
