Senden bahsediyorum istanbul; sokaklarından, insanlarından, kalabalıklarından, yalnızlıklarından bahsediyorum.kelimelerimin arasına saklıyorum hasretimi, yüzlerinin içine gömüyorum kendi yüzümü.ne de olsa elimi dahi sürmeden, dokunmadan,taşıyabilirim seni avuçlarım arasında.Ara sıra açar kaparım ellerimi, uç artık, uç biraz uzağa diye.sense inadım inat, taşı çatlatan inadınla yapışır kalırsın tenimde.ne evimdin ne evsiz kaldım seni yitirince.geçmişim sende mühürlü değildi, bir gelecek de vaat etmedin bana. arada bir yerlerde, bilmez gibi ara yerlerin tehlikesini,hani şu taife-i cinin çarptığı eşliklerde göstermiyorum ben seni ne beni ne bizi.görmesinler ki yabancılar, görmek zorunda kalmayayım yabancılığımı.
seni düşünmek şehir, ne zormuş...
