insanlar istediği kadar varoş görsün, öyle olmayan insanlardır. babası köyde doğmuş büyümüş olabilir, ordan kurtulmak için zekasını kullanıp okumayı kendine seçmiş olabilir. büyümüş öğretmen olmuştur. en ufak tatilinde köyüne koşar, yine ait olduğu toprağına sarılır, kendisini mutlu hisseder toprakla uğraşırken. ama bu onun varoş olduğu anlamına gelmez hatta asildir bu insan köklerinden kopmadığı, kendisini gizlemediği, başka biriymiş gibi davranmadığı için. annesiyle konuşurken şivesi de değişebilir. ama en asil duygunun insanıdır.
