saykodelik ötesi olabilecek bir hikayeyi, aldatılmış bir annenin vasiyetine(hele ki şairlere öykünmüş kadın duyarlılığına) dönüştürücünce oldukça naif olmuş. ilk bakışta çarpmıyor insanı ancak içine girince yani babası ölmüş, annesi altınvuruşla intihar etmiş bir oğlun; yıllarca gerçek annesini babasını tanımamış bir kızın ve de hayatına giren tüm insanlarca aldatılmış bir kadının duygusuna girince, hikaye güzelleşip bir nebze etklili oluyor. yani ilk bakışta, öylesine okuyuşta sıkıcı ve sürükleyicilikten uzak; uygun ruh halinde okumaya başlayınca güzel gelebilir.
umarız yazarımız bundan sonraki hikayelerinde gerek kurgu gerekse hikaye anlamında daha ilginç, sürükleyici ve saykodelik bir anlatım kullanır. çünkü artık yeni bir şeyler söylemek lazım...
